ماجرای تعرفه های پزشکی به زبان ساده(قسمت دوم)

گفتیم که تعرفه خدماتی مانند ویزیت یا اموری که نیاز به دستگاه خاصی دارند از بابت مالکیت مکان و دستگاه و هزینه های جانبی ، عادلانه است که در بخش خصوصی بیش از بخش دولتی باشد اما از آنجا که دولت وظیفه حاکمیتی در بهداشت و درمان عامه مردم دارد ، می‌بایست در بخش دولتی همه خدمات قابل ارائه را داشته باشد .

اما یک تعرفه نیز مطرح میباشد که آن صرفا دستمزد است ، کتابی با عنوان تعرفه های خدمات پزشکی وجود دارد که نسبت دستمزد همه امور پزشکی را با یکدیگر روشن کرده است و از طریق ضریبی برای عددی ثابت (k) تعیین می‌شود مثلا دستمزد عمل برداشتن آپاندیس را ۳۰k و ترمیم یک پارگی پوست تا ۳ سانتی متر بر روی دست را ۵k تعیین کرده که قیمت عدد k هر ساله توسط همان شورای‌عالی بیمه به همراه سایر تعرفه ها اعلام می‌شود.

وزارت بهداشت به مراکز خصوصی اجازه داده است که این تعرفه را چندین برابر بخش دولتی می‌تواند محاسبه و دریافت نمایند مثلا اگر فرض کنیم بابت همان عمل برداشتن زائده آپاندیس ، ۱۰k برابر با ۲۰۰ هزارتومان شود در یک بیمارستان خصوصی این عدد حداقل می‌تواند ۵۰۰ هزارتومان باشد در حالی که بیمه های پایه صرفا ۲۰۰ هزارتومان آن را پوشش می‌دهند یعنی بابت فقط دستمزد این عمل یک بیمه گر در بخش دولتی ۲۰ هزارتومان (فرانشیز ۱۰ درصد) و در بخش خصوصی ۳۲۰ هزارتومان باید بپردازد مگر آنکه بیمه گر خود را تحت پوشش یک بیمه تکمیلی هم قرار داده باشد .

البته در خصوص سایر هزینه های عمل مانند هزینه تخت روز ، اقدام هایی مانند آزمایش و سونوگرافی یا اکو یا نوارقلب یا ویزیت پزشک مشاور و داروها و لوازم مصرفی هم همین قضیه برقرار میباشد و بیمه های پایه در مراکز خصوصی صرفا در حد تعرفه های دولتی پوشش دارند و دلیل آن هم تمایل شخصی بیمار برای انتخاب بخش خصوصی است .

❗️حال یک سوال پیش می آید که چرا باید تعرفه دستمزد عمل در بخش خصوصی باید بیشتر باشد ؟!

ما در دولت و مجلس یک مجوز دیگر هم داده ایم و آن کارکرد توام پزشکان و پرسنل بهداشت و درمان در هر دو بخش دولتی و خصوصی است ، در خصوص غیر پزشکان دستمزد بخش خصوصی اگر کمتر نباشد ، بیشتر هم نیست و چنین است که این پرسنل برای استخدام در بخش دولتی همواره بیشتر تمایل دارند اما در مورد پزشکان به سبب آنچه گفته شد این تمایل کاملا برعکس است .

در شهر مقدس قم ، غیر از مراکز دولتی شامل مجتمع شهید بهشتی ره ، مجتمع خیرین سلامت ، کامکار، شهدا و حضرت معصومه س ، دو بیمارستان خیریه ایت الله گلپایگانی ره و حضرت ولی عصر عج را داشتیم که اکنون دیگر خیریه نبوده و خصوصی تلقی می‌شوند و کلینیک هایی مانند مادر ، فارابی و جوادالائمه ع نیز هستند که در دو بیمارستان حضرت ولی عصر عج و گلپایگانی ره اجازه داده شده که تعرفه خدمات تا ۲.۵ برابر میزان دولتی آنها محاسبه و مابه التفاوت آن از بیماران دریافت شود و در مراکز کاملا خصوصی بیش از مقادیر هم قابل دریافت است .

حال در این شرایط پزشکان بعنوان پیشران تیم درمان، ویزیت در مطب و انجام عمل در بیمارستان خصوصی را قطعا به دولتی ترجیح می‌دهند و از آن سو ، پزشکان استخدامی دولت و پزشکان متعهد به خدمت و حتی پزشکان سرباز و اعضای هیات علمی هم مختار به کارکرد همزمان در بخش دولتی و خصوصی هستند لذا بیشتر وقت خود را در مراکز خصوصی می‌گذرانند و بیماران را از مطب‌های شخصی و حتی از درمانگاه های دولتی در حدامکان به مراکز خصوصی ارجاع می‌دهند که پیشتر گفته شد تفاوت تعرفه آنها چگونه است .

درباره آنکه این روال علاوه بر ایجاد ناچاری برای مستضعفین و طبقه متوسط ، چه مشکلاتی در اقتصاد مراکز دولتی ایجاد کرده است بیشتر توضیح خواهم داد ، علی الخصوص در شهر مقدس قم .

غلامرضا قدمی
خبرنگار و کارشناس حوزه سلامت